Konuşursun kendi kendine; "onun için atmıyorsa bu kalp neden hala atıyor?". Kim demiş kalbin asıl görevinin kan pompalamak olduğunu. Kalp onu sevmek için var. Ciğerlerin onun kokusunu içine doldurmak, ellerin onun ellerini ısıtmak, dudakların pembe çikolataların tadına varmak için yaratılmıştır. Anatomin değişir var mı ötesi?
"Şarkıların gözü kör olsun" dersin kendi kendine. Şarkılar verir sevginin karşılığını. Ondan görmediğin, göremediğin sevgiyi başkalarının sevgisiyle bir araya gelen kelimelerle doyurursun kalbini. Gözlerinin tetiğine o müzik basar, ağlarsın.
Çok mu şey istedin? Sadece senin için atan bir kalp, içini ısıtan bir ses. Aynılarını vermeye hazırdın oysaki. Ama o da başkası için hazırdı değil mi? Mutluluk o kadar yakın, bi o kadar uzakta.
Bazıları aşkının şiddetinden korkar. Alışmış olduğu yalnızlığı bozan birinin tekrar yalnızlığın acı veren köşelerine itmesinden korkar. Karanlıkta kaybolmaktan, gözyaşlarını pijamasının kollarıyla silecek kadar yalnız olmaktan korkar. Ne yani! "ben yapmamki" deme! Hiç mi bırakıp gitmedin kimseyi? Gitmedim deme kendini kandırırsın. İnsan isteyerek ya da istemeyerek kendince sebeplerden dolayı gidiyor malesef. İstemeyerek gittiysen elbet pişman olup geri dönüyorsun.
Hayat herkese eşit davranmıyor. Bazıları hep mutlu, bazıları hep mutsuz. Ama yine onla mutlu olursun. O kadar zaman geçer ama hep onu seversin be. Başkaları olur. Bu doğanın kanunu. Hiç kimse onun kadar sevilmez.
Aşk acısı çekiyorsan tek suçlu sensin aslında çünkü "Sevdiğin kadar sevilirsin" derler ya; YALAN! Sevdirdiğin kadar sevilirsin ötesi yok. Sevdirdim, seviliyorum. Sevenden eminim. Ama acı çekmeden de büyüyemezsin unutma.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder