Yolda yürürken, ya da otobüste, trende veya bir lokantada hiç tanımadığın birini görürsün. Hayatında ilk defa göz göze geldiğin o kişi senin midende bir yanma, hafif bir baş dönmesi yaratmışsa sende, işte o aşktır.
On saniye sürer bu elektriklenme ve sonra yok olur. Zaten öyle bir hisle uzun süre yaşayabilmen fiziken mümkün değildir. Aşk büyük ateşinin ilk kıvılcımını bırakır böylece. Geride yanan o büyük orman yangınına sevda denir. Sevgi böyle bir şeydir işte. Aşkın o büyük serübeni başlatmasını bekler, sonra iki kişilik bir yolculuğu başlatır hayatının ritminde.
Aşk gibi üstün bir duygu için üstün bir ilişki gereklidir. İnsanoğlu bunu başaramaz. Herkes eksik yaratılır çünkü. Kusursuz olan tek şey; tanrı'dır.
Herkes kavram kargaşası yaşıyor; çünkü insanlar aşkı, sevgiyi hoşlanmayı, ilgiyi birbirine karıştırıyor. Kimsenin kafa yorup düşündüğü yok ki! Ne bulursa, önlerine ne konursa onu yaşayıp, o yaşadığı şeyi de aşk sanıyor.
Bu yüzden de çabuk tükeniyoruz. İlişkilerimizde, küçük olaylara büyük kavgalarla yaklaşıyoruz. Hangi olaya, hangi kavgalarla yaklaşacağımızı öğrendiğimizde ise gecikebiliyoruz bazen. İlişkiler zedeleniyor. Sabırlar tükeniyor...
Araz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder