23 Kasım 2013 Cumartesi

Hayata dair..

"Hepimiz tek kanatlı melekleriz, yalnızca birbirimize sarılarak uçabiliriz" diyor İtalyan yazar Luciano de Crescenzo. Biliyorum adamın ismini rahatça okudunuz ama soyadını okuyamadınız. Olsun. Sözdeki anlamı, inceyi görün gerisini boşverin. 

Hayat koşuşturmacasında yuvarlanıp gidiyoruz. Kimimiz akıntıya ters yüzmeye çalışıyor, kimimiz akıntıya kendini bırakmış durumda. Peki sizce olması gereken nedir? Sisteme köle olmak mı, başkaldırmak mı? 
Açıkçası başkaldırmak da işe yaramıyor köle olmak da. Bana kalırsa yapılması gereken şey kendi sisteminizde yaşamak. 

Üniversite sınavına hazırlandık, hazırlanıyorsunuz. Ardından belki tekrar hazırlanacaksınız belki istediğiniz istemediğiniz bir üniversiteye gireceksiniz. Eğitiminizin son adımlarını atıp hayata atılacaksınız. Peki nedir hayata atılmak? 

Yıllarca uğraşıp okullar okuyup kafa patlatıp belki saç ağartıp İLKOKUL mezunu bir patronun emri altında çalışmaktır hayata atılmak. Fazla bir beklentiniz olmasın yani. Hayata gelirken şanslı değilseniz, gerisi biraz zor. 

Mutlu olmak için tek yapmanız gereken şey;


HER GÜNÜ SON GÜNÜNÜZ GİBİ YAŞAYIN.



Hayatı Ertelemek

Gemide, otobüste giderken meraklı gözlerle baktığımız, bir gün gideyim dediğimiz yerler olmuştur hep. Bi' deniz fenerine, bi' dalgak...