Gitmek

Çok özledim. Kokusunu, sesini, salaklıklarını, tepkilerini, gülüşünü ya da saçlarını değil. Sadece sarılıp uyurken hissettiğim o huzuru ve sessizliği özledim. Öyle bir gidişi oldu ki kendi gidişiyle beraber herkesin gidişini yükledi sanki omuzlarıma.. Sanki o gidince sadece onu değil de, etraftaki tüm insanları da onunla beraber uğurladım hayatımdan. Sahip olduğum bütün sevgiyi ona verdiğim zamanlarda başkalarına yetmeyen sevgimi bile bırakmamış giderken. Ne var ne yok alıp götürmüş habersizce..


Gitti... Bir yanılgıyla gitti, bir yanılgı için gelmeyecek. Yaşanmış şeylerin hepsi bir yanılgı belki de.. Belki de olmaması gereken bir şeydi, belki de olması gerektiği halde yanlış temellerin üzerine kurgulanmış bi hayat planıydı bizimkisi.. Bana böyle soluksuzca yazdıran bu gidişin nedeni belki de sadece bir "seviyorum sanmıştım"dı.. İnsanlar birbirlerini ne kadar çok sevdiklerini uzak kaldıkları zaman anlarlar.. Uzak kaldığımızda ne kadar çok sevdiğimi tekrar tekrar anlayamadım çünkü aklımın uç noktalarını zorluyordu içimdeki her neyse.. Onun da anlayamadığı bi sevgi vardı içinde.. Çokluğundan değil, yokluğundan anlayamıyordu. Tek sorun sevmesiydi, az sevmesi.. Sevse gitmezdi, sevse her zorluğa göğüs gerebilirdi, sevse savaşırdı, sevse katlanırdı, sevse.. Sevecek olsa severdi zaten...


Kan çanağı gözlerimi, yalpalayarak yürümemi, üzerimdeki anasonla karışık kenevir kokusunu, sert davranışlarımı anlamsız bulanlar var her zaman. Oysaki bazı gidişler her anlamsız hareketinin en büyük anlamıdır.

@MMYusufSonmez

Bilirsin beceremem yaşamayı. Bir damla su olsam, Gider rakıya damlarım…